آغوش یکی از نیازهای کودک دوزبانه

کودک دوزبانه شما و همه کودکان در آغوش شما رشد کرده و شکوفا می‌شوند، پس تا آنجایی که می‌توانید آن‌ها را در آغوش بگیرید. لمس کردن و نوازش و دیگر ارتباطات حسی که نوزادان نیازمند آن هستند، باید از طرف والدین نثار کودک دوزبانه شود.

حس لامسه نسبت به دیگر حواس کودک دوزبانه، حیاتی‌تر و بااهمیت‌تر است. در کودکان دوزبانه به ترتیب ابتدا حس لامسه و حس تعیین جا و مکان اشیای مختلف، رشد و تکامل می‌یابد، سپس حواس چشایی، بویایی و شنوایی و بینایی رشد میکنند.

برای اینکه بیشترین ارتباط را با کودک دوزبانه تان داشته باشید. می‌توانید در انجام دادن کارهای خانه، او را با کمربندهای مخصوص حمل نوزاد به دور بدن خود ببندید تا تماس بیشتری با او داشته باشید. همچنین سعی کنید که بعدازظهرها و یا هر وقت دیگر در طول روز، با هم بخوابید و در هنگام شیر دادن، او را نوازش کنید.

ممکن است کودک دوزبانه شما 6 ماهه شد، مادرتان برای او لگن مخصوص کودک بیاورد و بخواهد او را مجبور به استفاده از آن بکند. شما شگفت‌زده از کار مادرتان به او می‌گویید کودکی که قادر به ایستادن برروی پاهایش نیست چطور می‌تواند از لگن استفاده کند؟

اما مادرتان در مقابل اعتقاد دارد که شما دارید بچه را لوس می‌کنید. خلاصه‌ی مطلب این است که شما از هنگامی که کودک دوزبانه تان به دنیا آمده است، در حال مراقبت کامل، شیر دادن طبق برنامه و خواباندن او در طول شب بوده‌اید و خود این الزام را به وجود آورده‌اید که نشان دهید کودک دوزبانه تان رئیس شماست.

نکته‌ی جالب توجه این است که کودک شما تا الان طبق توصیه‌های دکترش بزرگ شده، دکتری که همواره به شما گوشزد می‌کرده: وقتی کودک دوزبانه تان گریه می‌کند، او را بغل کنید، چون او به دلیل خاصی بی‌قراری و گریه می‌کند.

گاهی به نظر می‌رسد که مادر شما در حال تصحیح خطاها و اشتباهات دکترتان است.واضح است که این ایده و تفکر لوس کردن نوزادان تفکر جدیدی نیست و در هر نسل تکرار می‌شود. این واقعاً دردآور است که مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها، خاله‌ها ودایی‌ها همواره به والدین جوانی که تازه بچه‌دار شده‌اند، می‌گویند (این قدر بچه‌هایتان را با زیاد بغل کردن لوس نکنید!)

تحقیقات به عمل آمده توسط موسسه‌ی صفر تا سه در آمریکا، نشان داد رفتاری را که بسیاری از والدین انجام می‌دهند، مثل بغل کردن آنها هنگام گریه کردن، از طرف پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها دقیقاً به عنوان رفتاری در جهت لوس کردن کودکان دوزبانه تلقی می‌شود.

آرام کردن نوزادی که گریه می‌کند، امری کاملاً صحیح است، ولی متاسفانه فقط تعداد کمی از والدین جوان اهمیت این ارتباطات عاطفی را درک می‌کنند. شما باید این قدر قوی باشید تا به انتقادهایی که از طرف والدینتان، فامیل یا دوستان بزرگترتان به شما می‌شود، توجه نکنید. چرا که این افراد همگی کسانی هستند که مزیت این امر بی اطلاع بوده و آن را بیهوده تلقی می‌کنند.

مدت‌ها است که کارشناسان به والدین قبولانده‌اند که اجازه دهند نوزاد کوچکشان گریه کند. روانشناسان معتقدند که والدین قادرند با زمان‌بندی دقیق ساعت خواب، غذا دادن و دیگر عادت‌های زندگی کودک دوزبانه شان آن‌ها را در قالب فردی مطیع و فرمان بردار شکل دهند.

آنها معتقدند که والدین باید استراحت داشته باشند تا از بودن کودکان لذت ببرند. والدین کودکان دوزبانه ای که در زمان رشد فراوان زاد و ولد در آمریکا به دنیا آمده‌اند با آرامش بیشتری نسبت به این موضوع پاسخ داده و دیدگاهشان نسبت به تربیت کودکان شان کمتر در قالب‌های خاصی بوده است.
بعضی از صاحب نظران مثل دکتر اسپاک معتقدند که بچه‌های کوچک نباید تحت دیسیپلین سخت قرار بگیرند، اما کودکان دوزبانه بزرگ‌تر نیازمند اعمال محدودیت‌هایی هستند که امروزه بسیاری ازپزشکان کودک معتقد به پیروی از این نظرات به خصوص برای نوزادان هستند.

آنها والدین را تشویق به بغل کردن نوزاد در هنگام گریه و بی‌قراری می‌کنند. ترس از لوس کردن کودک واقعاً یک ایده‌ی واهی و تاسف‌بار است. کودکان به عشق و محبت نیاز دارند محققان سال‌ها بر روی تاثیرات توجه و عدم توجه مربیان و پرستاران به کودک، تحقیق وبررسی انجام داده‌اند. آنها با مطالعه برروی کودکان دوزبانه بی‌سرپرست بازمانده از جنگ دهه‌ی 1950 که کودکانی که گریه‌شان بی‌توجه و بی‌پاسخ می‌ماند ناتوان از رشد شکوفایی می‌باشد.

در یک آزمایش، آنها ماشین جالبی اختراع کردند که راه رفتن مادران را تقلید می‌نمود. وقتی کودک دوزبانه را در درون آن قرار می‌دادند، گریه‌ی کودک بلافاصله قطع می‌شد. تحقیقات اخیر نشان داده شده است که بچه‌های کوچکی که اغلب در آغوش گرفته می‌شوند و گریه‌شان بی‌پاسخ نمی‌ماند، بیشتر از لحاظ درونی خرسند و ارضا می‌شوند. همچنین مطالعاتی که برروی تاثیر ماساژ دادن نوزادان صورت گرفته، نشان داده است که این امر باعث رشد و تکامل سریع آنان می‌شود.

نوزادان نارسی که سه بار در روز به مدت 15 دقیقه ماساژ داده می‌شوند به طور میانگین 6 روز زودتر از دیگر نوزادانی که ماساژ داده نشده‌اند، از بیمارستان مرخص می‌شوند؛ اما دیدگاه مخالف معتقد است که کودکان نیاز به برنامه‌ای سخت و انعطاف پذیر داشته و باید یاد بگیرند که چگونه خودشان را ساکت و آرام کنند.

یکی از افرادی که چنین تفکری پیروی میکنند (گری ایزو) است که عقایدش بیشتر اوقات مورد انتقاد دیگر متخصصان واقع می‌شود. او اعتقاد به قوانینی سخت و محکم در مورد خوابیدن و خوردن کودکان در 8 هفتگی دارد. یکی از این قوانین یاد دادن والدین به کودکان به چگونگی داشتن یک خواب خوب در طول شب می‌باشد. طبق نظرات او باید آنها گریه‌ی کودکشان را تا 35 دقیقه بی پاسخ بگذارند، البته اگر مطمئن هستند که گریه او به خاطر گرسنگی و خیس بودن پوشک نمی‌باشد. اما بسیاری از کارشناسان کودک با این نوع برنامه‌های تحمیلی در مورد نوزادان و کودکان مخالف هستند.